Nangi Dhup

ਬਲਵੰਤ ਗਾਰਗੀ ਦੀ ਕਿਤਾਬ “ਨੰਗੀ ਧੁੱਪ” ਲੇਖਕ ਦੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਇਮੇਜ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਕ ਥਾਂ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਨਵੀਂ ਰਚਨਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਫ਼ਰ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਸਵੈ-ਖੋਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਲੇਖਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਇਮੇਜ ਨਹੀਂ ਹੈ—ਜੋ ਵੀ ਇਮੇਜ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਇਕ ਨਵਾਂ ਰੂਪ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਥਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਇਮੇਜ ਇਕ ਮੁਰਦਾ ਚੀਜ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਪਾਤਰ “ਨੰਗੇ” ਹਨ, ਬਿਲਕੁਲ ਆਦਮ ਅਤੇ ਹਵਾਵਾ ਵਾਂਗ—ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਵੀ ਉਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਾਮੀ ਵੀ। ਲੇਖਕ ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਵੀ ਤਸਵੀਰ (ਜੀਵਨ/ਪਾਤਰ) ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਦੇ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ |